تأثیر اولئورزین زردچوبه بر افزایش تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمال انسانی به سلول‌های استخوانی

زمینه و هدف: به منظور ترمیم ضایعات و نقایص استخوانی می‌توان از امکانات مهندسی بافت بهره جست. اخیراً، سلول‌های بنیادی مزانشیمی به خاطر کاربردهایشان در مهندسی بافت از اهمیت بالایی برخوردار شده‌اند. این سلول‌ها توانایی تمایز به استئوبلاست‌ها را دارا می باشند. فاکتورهای رشد متعددی تمایز سلول‌های بنیادی به استئوبلاست را کنترل می‌کنند. متابولیت‌های گیاهی نیز می‌توانند همانند فاکتورهای رشد تمایز را کنترل کنند. از این رو، هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر اولئورزین گیاه زردچوبه (Curcuma longa L.) بر افزایش تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمال انسانی به سلول‌های استخوانی بود. روش بررسی: سلول‌های بنیادی مزانشیمال انسانی به دست آمده از مغز استخوان انسان با غلظت‌های 5 و15 میکرومولار از اولئورزین زردچوبه تیمار شدند. اثر سیتوتوکسیک اولئورزین به روش MTT و اثرات تمایزی آن با سنجش فعالیت آلکالین فسفاتاز و رنگ آمیزی آلیزارین قرمز بررسی شد. یافته ها: با توجه به نتایج تست MTT مشخص شد که بعد از گذشت 24 ساعت از تیمار سلول‌ها، اولئورزین زردچوبه سبب افزایش معنی‌داری (در سطح 5%) در تکثیر سلول‌های مورد مطالعه در غلظت‌های 5 و 15 میکرومولار شده است و هیچ گونه اثر سمی بر سلول‌های مورد نظر نداشته است. فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در نمونه‌‌های تیمار شده بیش از نمونه شاهد بود که نشان می‌دهد اولئورزین سبب افزایش معنی دار (در سطح 5%) فعالیت این آنزیم شده که بیانگر شروع فرایند تمایز در سلول‌ها است. رنگ‌آمیزی آلیزارین قرمز نشان داد که تیمار اولئورزین نتوانسته موجب افزایش رسوب یون‌های معدنی بر ماتریکس خارج سلولی شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که اولئورزین فقط در مراحل ابتدایی تمایز می‌تواند نقش داشته باشد و به دلیل دارا بودن ترکیبات فعالی مثل کورکومین و روغن‌های فرار سبب افزایش تمایز سلول‌های بنیادی به سلول‌های استئوبلاست می‌شود.